Van jongs af aan was tekenen de grote passie van Wil Willemsen.
Haar inspiratiebron zijn mensen, zij vindt haar onderwerpen in het dagelijkse leven. Al op de Pedagogische Academie leerde ze scherp te observeren en te deduceren. Ze noteerde de methodieken die mensen gebruiken om te communiceren, zich in de groep te onderscheiden en contact te leggen. Ze ontdekte de taal van het lichaam. Tijdens haar vele sessies op ateliers en tekentochten in de stad leerde ze deze communicatie om te zetten in kleurrijke ritmische vertalingen.
Met krachtige streken geeft zij in felle kleuren de intermenselijke relaties weer van de figuren op het doek. Mensengroepen bijeengebonden in ruige verf ritmes. Haar werk laat de toeschouwer genoeg ruimte voor een eigen interpretatie. Zij ontwikkelde uit het academische tekenen en schilderen op de academie en het abstracte werken op de werkplaats van het Van Gogh een eigen hand. Kleuren zijn een belangrijke bron van inspiratie tijdens het schilderen.
